Jedyny w Polsce gotycki zamek nadmorski. Powstał na sztucznej wyspie

Budowa darłowskiego zamku rozpoczęła się w XIV wieku, kiedy książę Bogusław V kupił od zamożnej mieszczanki niewielką wyspę wraz z młynem na rzece Wieprzy. To właśnie na niej wzniesiono warownię, której plan zbliżony był do kwadratu. Cały zamek otaczał mur, sięgający 14 metrów wysokości. Teren zamkowy pierwotnie otaczał kanał zwany Mühlengraben (kanał Młyński), a jego przebieg uległ zmianie dopiero w XIX wieku. W średniowieczu zamek chroniła dodatkowa fosa.

Zamek darłowski jest klasycznym przykładem średniowiecznej zabudowy gotyckiej. Twierdza jest wykonana z cegły, a jej bryła składa się z masywnej wieży bramnej oraz trzech skrzydeł. Wieża pierwotnie miała wysokość ok. 23 metrów i pełniła funkcje obronne, umożliwiając pilnowanie przejścia do podzamcza i folwarku.

Zamek był kilkukrotnie przebudowywany. Pierwsze zmiany zaszły za sprawą księcia Eryka Pomorskiego. Nastąpiło to, gdy utracił skandynawskie trony i powrócił do rodzinnego Darłowa. Za jego sprawą powstało skrzydło zachodnie oraz drugi obwód murów obronnych. Celem księcia było upodobnienie twierdzy w Darłowie do jego słynnego Zamku Kronborg w Danii.

Około 1480 roku część starszych konstrukcji została rozebrana za sprawą Bogusława X, który pragną powiększyć dziedziniec. Wzniósł skrzydło zwane wieprzańskim, które stało się sercem siedziby. To jednak wciąż było za mało. Władca postanowił rozebrać wewnętrzną część południowego skrzydła i podnieść prestiż miejsca, aby darłowski zamek był godny pochowanych tam władców Pomorza.

Ostatnia przebudowa w nurcie gotyku rozpoczęła się za panowania Barnima XI, który w XVI wieku rozbudował skrzydło wschodnie i podniósł wieżę do 26 metrów. Natomiast ok. 1571 roku książę Jan Fryderyk przebudował bramę północną, nadając jej styl renesansowy.

W 1624 roku Bogusław XIV poprawił funkcje mieszkalne twierdzy kosztem jej obronności. Zrobił to przy okazji naprawy szkód po pożarze, który strawił znaczną część zamku.

Muzeum w Zamku Książąt Pomorskich w Darłowie po raz pierwszy otworzono w 1930 roku. Twierdza dość dobrze zniosła kolejne lata, choć muzeum zostało tymczasowo zamknięte. Jego funkcjonowanie wznowiono w 1988 roku po rewitalizacji zamku.

Na zwiedzających czeka wystawa stała podzielona na kilka części. Szczególną uwagę przykuwa sala rycerska, która pełniła funkcję kaplicy. To właśnie tam znajduje się pozłacana ambona, będąca darem wotywnym Elżbiety, wdowy po Bogusławie XIV.

W kolejnych pomieszczeniach czekają takie eksponaty jak rekonstrukcja ściany ryglowej, obrazy olejne, grafiki, akwarele, medaliony władców polskich czy przykłady sztuki wschodu. Oprócz tego podziwiać możesz architekturę zamku, zabytkowe meble i jeden z największych skarbów twierdzy, jakim jest mapa Lubinusa. Jest to niezwykle bogata w detale mapa, zawierająca również drzewo genealogiczne książąt pomorskich i krótki opis Pomorza Zachodniego.

Zwiedzając Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie, warto wypatrywać Białej Damy. Według legendy jest to duch Zofii, dalekiej krewnej Eryka Pomorskiego. Książę zaopiekował się nią, gdy utraciła rodziców. Wyszła za Eryka II, ale wkrótce go opuściła i zamieszkała z dziećmi w Darłowie. Rządziła z pomocą słynnego rycerza Jana z Maszewa, z którym łączyła ją przyjaźń i miłość. Zofia znana była z prowadzenia propolskiej polityki, ambicji i dbałości o Darłów. Po śmierci w 1497 roku w Słupsku zaczęła ponoć powracać do darłowskiego zamku pod postacią Białej Damy, by doglądać swoich dawnych ziem.

Źródła: zabytek.pl, rowery.wzp.pl, zamekdarlowo.pl