Najdłuższy wąż Europy występuje w Polsce. Upodobał sobie jedno miejsce
To jeden z najrzadszych gadów występujących w Polsce. Wąż Eskulapa to wyjątkowy gatunek — długi, smukły i niegroźny. Miłośnicy przyrody uważają go za skarb polskich gór. Choć jego obecność jest niemal niezauważalna, stał się symbolem dzikiej natury, a leśnicy już od ponad 20 lat starają się chronić jego naturalne siedliska i zapewnić odpowiednie warunki do rozrodu.
Ten niezwykły gad został nazwany na cześć starożytnego boga medycyny. Dziś znany jest nam przede wszystkim jako najdłuższy gad Europy. Dowiedz się, gdzie występuje i jak możesz go rozpoznać.
Naturalny zasięg tego gatunku obejmuje głównie Europę Środkową. W Polsce możemy znaleźć północną granicę jego występowania. Najliczniejsza populacja węża Eskulapa obecnie znajduje się w dolinie Sanu pod Otrytem w Bieszczadach. Na przestrzeni lat można było go również zaobserwować w okolicach Zalewu Solińskiego, Komańczy, Woli Michowskiej, Cisnej, Wetliny Czarnej oraz Buka. Poza Bieszczadami odnotowano jedynie pojedyncze przypadki obecności tego węża w Beskidzie Niskim i nad rzeką Bug.
Niestety, naukowcy martwią się o populację węża Eskulapa, która z biegiem lat kurczy się na terenie naszego kraju. Wpływ na to mają zmiany w użytkowaniu gruntów rolnych, zalesienia prowadzone po II wojnie światowej, a także naturalna sukcesja. Gatunek ten objęty jest ścisłą ochroną, a działania ochronne prowadzone są już od 1999 roku. Polegają one na utrzymaniu naturalnej mozaiki siedlisk — z tego powodu z lasów usuwa się drzewa i krzewy, aby zapobiec zarastaniu otwartych przestrzeni. Tworzy się również sztuczne miejsca rozrodu, czyli kopce z trocin, siana i gałęzi, które sprzyjają rozmnażaniu tego gatunku. Stale prowadzony jest także monitoring populacji. Pomimo tych działań, obecnie badacze szacują, że na terenie Polski żyje około 100 osobników tego gatunku.
Wąż Eskulapa to najdłuższy wąż Europy. Jego ciało jest smukłe i może osiągać do dwóch metrów długości. To niegroźny i niejadowity wąż, którego dieta składa się głównie z drobnych ssaków, ptaków oraz jaj. Rozpoznamy go po oliwkowobrązowym ubarwieniu i gładkich łuskach, które mają lekki połysk. Młode osobniki z kolei są często jaśniejsze i mają widoczne plamki. Głowa węża jest wydłużona i smukła, z dużymi oczami, zwykle jaśniejsza niż reszta ciała.
Aktywny jest głównie w dzień, ale jego widok i tak należy do rzadkości. Prowadzi samotniczy tryb życia i może kryć się na polanach, w dolinach rzecznych, przy obrzeżach dróg, a także starych zabudowaniach, jak kamieniołomy czy ruiny. Wąż Eskulapa dobrze pływa i może nawet wspinać się na drzewa, co jednak robi dość rzadko. Zapada w sen zimowy w październiku, a do życia budzi się na początku kwietnia.
Źródło: iop.krakow.pl, ekologia.pl
Zobacz też:
Te pająki tkają wyjątkową nić. Zostały zmodyfikowane genetycznie
Zakwitła tam cuchnąca roślina. Smocza lilia przyciąga turystów na zamek w Łańcucie
Ta roślina znika z polskiego krajobrazu. Służyła jako lekarstwo na jad żmii