Wiosną spotkasz go w lesie i nad jeziorem. Potrafi połknąć ofiarę większą od siebie

Wszystkie gatunki węży, które występują w Polsce, objęte są ochroną, a zaskrońce szczególnie warto szanować, ponieważ są bardzo pożyteczne. Kiedy spojrzymy na ich dietę, od razu domyślimy się dlaczego.

Zaskrońce to zwierzęta drapieżne, ale nie jadowite. Polują jedynie na ruszające się ofiary, a przed zjedzeniem nie zabijają ich. Nie posiadają zębów, przez co muszą połykać je w całości. W diecie zaskrońców przede wszystkim znajdują się zwierzęta, które dostępne są dla nich gabarytowo. Przez to sięgają chętnie po żaby czy gryzonie, takie jak myszy i nornice. To doskonali pływacy i nie mają problemu z wejściem do wody. Z tego powodu często mogą polować nawet na ryby czy kijanki.

Przez to, że zaskrońce na raz mogą przyjąć dużą ilość pożywienia, okres trawienia trwa nawet do kilku tygodni. W tym czasie zaskrońce nie potrzebują innego źródła energii.

Kiedy jednak brakuje w środowisku pożywienia, zaskrońce mogą zadowolić się owadami, nawet tymi mniejszymi. Jest to jednak przekąska, która pozwala im utrzymać się przy życiu i znaleźć większą ofiarę.

Na zaskrońce można natknąć się podczas wiosennego spaceru w lesie. Występują w okolicy wód, jezior i stawów, na łąkach czy mokradłach. Uwielbiają się wygrzewać w nasłonecznionych miejscach. W kwietniu i maju rozpoczynają gody, przez co można wtedy zauważyć kłębowiska tych węży, a dokładniej samice otoczone gronem samców. Latem składają one jaja, a młode wylęgają się dopiero po dwóch miesiącach.  

Zaskrońce mają ciemny, prawie czarny kolor, a rozpoznać je można po dwóch żółtych plamach z tyłu głowy. Otoczone są wyraźną czarną linią i to od nich pochodzi nazwa tego węża, jako że znajdują się za skroniami. Spód węża jest za to jasny, białokremowy i są na nim wyraźne czarne plamki. Samice są większe od samców i mogą dorastać do półtora metra długości. Z kolei długość samców zwykle wynosi do ok. metra długości.

Ten gatunek węża nie jest jadowity, ani groźny dla człowieka. Kiedy zaskrońce poczują się zagrożone, uciekają, syczą, udają martwe oraz wydzielają cuchnącą ciecz, która ma za zadanie odstraszyć drapieżnika. Często padają ofiarą bocianów, jako że stanowią dla nich przysmak.

Źródło: lasy.gov.pl