Dzień Nauczyciela w Polsce. Skąd wzięło się to święto?

Wiele osób uważa, że Dzień Nauczyciela to pomysł poprzedniej epoki systemu politycznego, ale nie każdy pamięta, że święto ma swoje korzenie w XVIII wieku. 14 października 1773 roku król Stanisław August Poniatowski powołał pierwsze ministerstwo oświaty w Europie, czyli Komisję Edukacji Narodowej składającą się z siedmiu członków. Jej powstanie umożliwiało podjęcie edukacji przez osoby z różnych warstw społecznych, poprzez m.in. utworzenie szkół parafialnych. W tamtym czasie powstawały także uniwersytety oraz podręczniki tworzone przez Towarzystwo Ksiąg Elementarnych.  

Dopiero w 1957 roku podczas Światowej Konferencji Nauczycielskiej w Warszawie pojawił się pomysł obchodzenia święta nauczycieli z datą 20 października. Jednak w 1972 roku postanowiono, że Dzień Edukacji Narodowej będzie wyznaczony na 14 października, co uwzględniła Karta praw i obowiązków nauczyciela. Co ciekawe w 1994 roku na pamiątkę podpisania w 1966 roku Rekomendacji w sprawie statusu nauczyciela UNESCO ustanowiło Światowy Dzień Nauczyciela na 5 października. 

Obowiązująca od 1982 roku Karta Nauczyciela wskazuje, że 14 października jest świętem pracowników oświaty, ale nie odbywają się wtedy zajęcia dydaktyczne. Jednak szkoły są otwarte, ponieważ zapis nie zwalnia nauczycieli z obecności w pracy. W tym dniu pedagodzy realizują zapisane w statucie szkoły obowiązki, przygotowują się do zajęć lub doskonalą zawodowo. 

Dzień Edukacji Narodowej co roku wiąże się z uroczystymi apelami szkolnymi, występami uczniów oraz podziękowaniami kierowanymi nie tylko do nauczycieli, ale także do pozostałych pracowników szkół. W tym dniu Ministerstwo Edukacji Narodowej również docenia pedagogów poprzez przyznanie im medali Komisji Edukacji Narodowej oraz Krzyża Zasługi lub nagrody za osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze. Zwyczajowo nauczyciele otrzymują także od uczniów życzenia oraz kwiaty, jako formę uznania za trud i zaangażowanie w ich kształcenie.  

Źródło: ire-studia.edu.pl, teleskop.pl.