Wyglądają niewinnie, ale to najgroźniejsze typy chmur. Sieją zniszczenie

Burze w naszym klimacie nie są zjawiskami częstymi, jednak ich pojawienie się w określonych porach roku — szczególnie wiosną i latem — nie powoduje zaskoczeń. Najczęściej nie przybierają ekstremalnych form i przebiegają bez powodowania większych szkód. Zdarzają się jednak wyjątki.

Mowa tu o superkomórkach burzowych. To niebezpieczne zjawisko atmosferyczne niesie ze sobą ekstremalne warunki pogodowe, które stanowią zagrożenie dla ludzi. Mogą doprowadzić do poważnych zniszczeń budynków czy lasów. Czym są superkomórki burzowe i jak powstają? 

Jest to szczególny typ komórki burzowej, czyli burzy o przelotnym i stosunkowo łagodnym przebiegu. Superkomórka burzowa nie bez powodu uznawana jest za najgroźniejszy typ chmur burzowych. W przeciwieństwie do zwykłych komórek burzowych superkomórka może istnieć wiele godzin i przemierzać setki kilometrów, powodując poważne zniszczenia. 

Towarzyszą jej często ekstremalne zjawiska pogodowe — od silnych, nagłych podmuchów wiatru, przez intensywne, ulewne opady deszczu, grad porównywany rozmiarem do piłek golfowych, a w szczególnych przypadkach, trąby powietrzne i tornada. 

By mogło dojść do powstania superkomórki burzowej, spełnione muszą zostać określone warunki. Silne burze tego typu tworzą się w miejscach, w których dochodzi do zderzenia mas powietrza różniących się znacznie temperaturą i wilgotnością — ciepłego i wilgotnego powietrza z zimnym i suchym. Tego typu sytuacja w naszym klimacie zachodzi najczęściej na wiosnę i latem.

Do momentu tworzenia się superkomórki burzowej, nie różni się ona od zwykłej komórki. Do zaistnienia jej ekstremalnej formy, konieczny jest jeszcze jeden czynnik. Są nim intensywne podmuchy wiatru o dużej prędkości i zmiennym kierunku w troposferze. Pozwalają one na stworzenie superkomórki poprzez organizację prądów powietrza w strukturze chmury.

Budowa superkomórki burzowej także różni się od zwykłej jednostki burzowej. Jej zwieńczeniem jest przebijający się ponad kowadło burzowe wierzchołek chmury. Superkomórki burzowe wyróżniają się także podstawą chmury wolną od opadów.

Towarzyszą im chmury stropowe, pojawiające się w miejscu zetknięcia prądów wznoszących i zstępujących, a także charakterystyczne chmury mamma. Strefa opadów superkomórki burzowej ulokowana jest poniżej wału szkwałowego. Zamyka ją linia oskrzydlająca, czyli strefa mniejszych chmur cumulonimbus i cumulus. 

Pojawienie się tego niszczycielskiego zjawiska atmosferycznego niesie za sobą poważne skutki. Mogą być one wielkoskalowe, szczególnie gdy burza tego typu powstanie nad lasem. Silne podmuchy wiatru i grad stanowią zagrożenie dla połaci młodego lasu, które z łatwością niszczą. 

Równocześnie zjawiska pogodowe towarzyszące burzom tego typu stanowić mogą realne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi znajdujących się w rejonie ich występowania. Przykładów superkomórek burzowych nie brak także w Polsce. 

W ciągu kilku ostatnich lat na terenie naszego kraju zjawisko to pojawiało się niejednokrotnie. W kilku przypadkach pozostawiło po sobie pas poważnych zniszczeń. Burze tego typu będą stawać się coraz częstszym zjawiskiem na terenie Polski - jest to skutek postępujących zmian klimatu. 

Źródło: hub.pl