Położony 100 metrów wyżej niż Morskie Oko. Piękne widoki i mniej tłumów

Popradzki Staw znajduje się na Słowacji, w Dolinie Mięguszowieckiej. Leży u stóp monumentalnych szczytów, takich jak Osterwa (1980 m n.p.m.) czy grań Baszt. Stąd rozciąga się spektakularna panorama na tatrzańskie urwiska i połyskującą taflę jeziora. Choć to jedno z bardziej dostępnych wysokogórskich jezior w słowackich Tatrach, wciąż udaje mu się zachować kameralną atmosferę. Popradzki Staw ma także wymiar duchowy. Tuż nad jego brzegiem znajduje się symboliczny cmentarz ofiar gór (Symbolický cintorín). To miejsce zadumy poświęcone pamięci tych, którzy zginęli w Tatrach. 

Staw po słowackiej stronie Tatr to także świetna baza wypadowa dla dalszych wycieczek. Stąd prowadzi szlak m.in. na Rysy, Koprowy Wierch, Przełęcz pod Osterwą czy do Schroniska pod Rysami. Ale i sam staw wart jest odwiedzenia, nawet jeśli nie planujemy długiej wędrówki. U jego brzegu znajduje się Schronisko Majlátha (Majláthova Chata), oferujące noclegi, ciepłe posiłki i miejsce do odpoczynku z widokiem, który trudno zapomnieć. 

Czytaj też: Mówią, że to "polskie Kolorado". Turyści uwielbiają to miejsce, choć to nie Podhale

Dojście nad Popradzki Staw nie należy do wymagających. Najkrótsza trasa wiedzie z przystanku kolejki elektrycznej "Popradské Pleso", do którego można dotrzeć ze Starego Smokowca lub Szczyrbskiego Jeziora. Stamtąd czeka nas zaledwie około 1-godzinny spacer szeroką, asfaltową drogą. Bez problemu pokonają również rodziny z dziećmi czy osoby z mniejszym doświadczeniem górskim. Po drodze mija się lasy świerkowe, malownicze potoki i niewielkie wodospady, które stopniowo wprowadzają w bardziej surowy klimat tatrzańskiej przyrody. 

Alternatywnie nad górski staw można wyruszyć z Szczyrbskiego Jeziora (Štrbské Pleso), kierując się czerwonym szlakiem przez Dolinę Młynicką. Ta opcja zajmuje nieco więcej czasu (ok. 2,5 godziny), ale oferuje niezapomniane widoki i mniej uczęszczany fragment gór. Latem warto wybrać się wcześnie rano, aby móc spokojnie nacieszyć się widokiem oświetlonych szczytów odbijających się w tafli jeziora, bez towarzystwa większych grup.