Symbol bogactwa nazywany "polskim Luwrem". Poznaj Pałac rodziny Poznańskich

Historia pałacu rozpoczęła się w 1877 roku, kiedy Izrael Poznański, zamożny już wówczas kupiec, nabył działkę u zbiegu dzisiejszych ulic Ogrodowej i Zachodniej. Początkowo znajdował się tam piętrowy dom z niewielką farbiarnią i zabudowaniami gospodarczymi. Dynamiczny rozwój przemysłu włókienniczego w Łodzi oraz przedsiębiorczość Poznańskiego szybko przeobraziły ten niepozorny teren w potężne centrum przemysłowe. Pierwotny budynek rezydencji zaprojektował Hilary Majewski, ówczesny architekt miejski, nadając mu styl francuskiego neorenesansu.

Swój dzisiejszy, okazały wygląd pałac zawdzięcza licznym przebudowom dokonanym na przełomie XIX i XX wieku. Nowy wygląd miał podkreślać status finansowy rodu. Wnętrza pałacu zachwycały przepychem — monumentalna sala balowa i jadalnia w stylu barokowym kontrastowały z nowoczesnymi rozwiązaniami biurowymi, które znajdowały się w skrzydle od ulicy Ogrodowej.

Za pałacem rozciąga się ogród, którego początki sięgają czasów Poznańskich. Do dziś rośnie tam kilkadziesiąt gatunków dawnych drzew i krzewów, w tym rzadkie odmiany klonów niewystępujące w polskich opracowaniach dendrologicznych.

Po I wojnie światowej losy rodziny Poznańskich uległy dramatycznej zmianie. Kres przemysłowej potęgi i zawirowania gospodarcze II Rzeczypospolitej sprawiły, że pałac trafił w ręce władz administracyjnych. W 1927 roku przeniesiono tu Urząd Wojewódzki, co wiązało się z likwidacją ogrodu zimowego i części reprezentacyjnych wnętrz. W czasie II wojny światowej budynek służył jako siedziba niemieckiej administracji, a po 1945 roku mieściły się w nim instytucje państwowe, m.in. Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej oraz Urząd Skarbowy.

W 1975 roku rozpoczął się nowy rozdział w historii tego miejsca — w pałacu otwarto Muzeum Miasta Łodzi. Od tego czasu sukcesywnie przywracano mu dawny blask poprzez renowacje, konserwacje i rekonstrukcje zabytkowych wnętrz. Dziś pałac rodziny Poznańskich jest nie tylko siedzibą muzeum, ale też symbolem Łodzi — miasta, które z tkanki fabrycznej przemieniło się w centrum kultury, sztuki i historii. To miejsce, gdzie splatają się losy przemysłowego imperium, architektonicznego kunsztu i wielkomiejskiego dziedzictwa, przypominając, że Łódź wyrosła z marzeń i ambicji swoich dawnych fabrykanckich rodzin.

Zobacz także: Tutaj już od progu dzieje się magia. Idealne miejsce na jesienne spacery

Monumentalny, czteroskrzydłowy gmach z wewnętrznym dziedzińcem wyróżnia się narożnym ryzalitem o kształcie wieży zwieńczonej kopułą. Bogato zdobione elewacje z masywnym boniowaniem, fryzami o motywach arabeski i ozdobnymi balustradami nadają mu reprezentacyjny charakter. Wejście od północy prowadzi do wnętrz, w których przepych miesza się z artystycznym wyrafinowaniem. Dekoracyjne fryzy z motywami arabeski oraz fantazyjne balustrady z metalu nadają całości lekkości mimo jej monumentalnych proporcji. Od północy do wejścia prowadzą szerokie schody z podjazdami i ozdobnymi latarniami, a zadaszenie nad nimi stanowi taras pierwszego piętra.

We wnętrzach panuje atmosfera luksusu i artystycznego przepychu. Boazerie, marmurowe kominki, kolorowe witraże i bogate sztukaterie budują klimat dawnej rezydencji przemysłowej arystokracji. Szczególnie imponujący jest witraż przedstawiający boginię wiosny, Florę otoczoną girlandami kwiatów i kolumnami korynckimi. W detalach architektonicznych i na elementach wyposażenia odnaleźć można inicjały Izraela Poznańskiego — zdobiące bramy, drzwi i furtki, oplecione motywami winogron, liści i masek.

W ostatnich latach przeprowadzono kompleksowe prace konserwatorskie, obejmujące elewacje, dach, stylowe ogrodzenie oraz wnętrza — w tym salę balową, klatkę schodową i dawny ogród zimowy. Odnowiono złocenia, tkaniny i oświetlenie, a sama sala balowa zdobyła tytuł "Wnętrze Roku 2012". Dziś pałac Poznańskich, udostępniany zwiedzającym, stanowi jeden z najlepiej zachowanych przykładów miejskiej rezydencji fabrykanckiej w Europie.

Źródło: muzeum-lodz.pl, zabytek.pl