Ta leśna "rzodkiewka" to rarytas dla grzybiarzy. Jak ją znaleźć?

Grzyb z rodzaju czarka pojawia się na przełomie zimy oraz wiosny, a w naszym kraju rosną jej aż trzy gatunki. Do niedawna czarka szkarłatna była pod ścisłą ochroną, natomiast od kilku lat można ją śmiało zbierać. Mało kto zna dokładnie właściwości czarki, której znalezienie w lesie jest niełatwym zadaniem.

Czarka szkarłatna, czyli Sarcoscypha coccinea wywodzi się z kustrzebkowców, a dokładniej grzybów workowych. Oprócz niej w lasach można też spotkać czarkę austriacką, najpopularniejszą z całej rodziny tych grzybów oraz czarkę jurajską - najrzadziej występującą. Grzyby z rodzaju czarka rosną na starych pniach drzew, które znajdują się w pobliżu leśnych rzek lub strumyków. Z tego powodu są również saprofitami.

Wybierając się na grzybobranie, warto pamiętać, że czarkę szkarłatną często można znaleźć na obumarłych pniach buków i leszczyn. Co więcej, grzyb może pojawić się także na jeżynie, kalinie, orzechu oraz chmielograbie. O wiele rzadziej czarka szkarłatna rośnie się na lipie, jesionie lub wierzbie. Czarka szkarłatna jest widoczna w lasach od lutego aż do maja, a wyrasta po zniknięciu śniegu.

Nazwa tych grzybów nie jest przypadkowa, ponieważ swoim kształtem przypominają one dobrze znane naczynia kuchenne, czyli czarki. Zazwyczaj czarka szkarłatna ma kształt owalny, a jej brzegi są podwinięte do wewnątrz. Grzyb może osiągnąć od 1,5 do nawet 8 centymetrów średnicy, natomiast jego trzon nie zawsze się pojawia.

Kolor czarki szkarłatnej jest nie mniej charakterystyczny od wyglądu, ponieważ występuje w odcieniach czerwieni. Natomiast miąższ tego grzyba ma barwę białą, a do tego jest cienki, jędrny oraz nie posiada smaku i zapachu. Wielu grzybiarzy porównuje wygląd czarki szkarłatnej do miski lub kielicha krasnoludka.

Czarka szkarłatna jest grzybem jadalnym, przez co zawiera w sobie witaminy A, B1, B2, PP, C, D oraz E. Z minerałów grzyb jest bogaty w cynk, potas, jod, siarkę, miedź, mangan, fluor i żelazo. Jak większość grzybów czarka szkarłatna składa się w ponad 90 proc. z wody, potem białka, węglowodanów oraz tłuszczy. Dla grzybiarzy na diecie grzyb ten będzie świetnym wyborem, ponieważ w 100 gramach zawiera tylko 30 kalorii. 

Grzyb jak najbardziej można jeść na surowo, a wielu smakoszy porównuje jego smak i chrupkość do rzodkiewki. Dzięki temu można go marynować, ale też dodawać do sałatek. Przed obróbką termiczną należy pamiętać, aby czarki szkarłatnej nie serfować dzieciom poniżej 7. roku życia. Grzyb ten zawiera chitynę, która jest ciężkostrawna. 

Źródło: grzybofil.pl, beszamel.se.pl