Ta roślina to symbol jesieni. Na polskich łąkach jest nieproszonym gościem

Bylina wieloletnia określana też mianem długowiecznej to średnio inwazyjny gatunek obcy pochodzący z Ameryki Północnej. Nawłoć kanadyjska została sprowadzona do Europy jako roślina ozdobna i miododajna, a jej pierwsza obecność w Polsce została odnotowana w 1872 roku. Dorasta do maksymalnie 150 cm wysokości, ma lancetowate liście i żółte kwiatostany zebrane w koszyczkowate kwiatostany. Kwitnie od lipca do października oraz jest zapylana przez owady lub rozmnaża się przez kłącza. Jedna roślina może wyprodukować nawet 10 000 nasion, przez co uznana jest za gatunek szeroko rozpowszechniony kategorii 4. Najwięcej nawłoci kanadyjskiej rośnie na południu i w południowo-zachodniej Polsce. Zajmuje duże powierzchnie oraz jest gatunkiem silnie ekspansywnym. 

Gdzie rośnie nawłoć kanadyjska? Porasta lasy, doliny, brzegi rzek i zbiorników wodnych, łąki, przydrożach oraz terenach kolejowych. W efekcie zabiera składniki odżywcze innym rodzimym roślinom, a najbardziej zagrożone są m.in. czosnek kątowaty, fiołek drobny, starzec wodny, goryczka wąskolistna, wilczomlecz wodny oraz okrzyn łąkowy. Co więcej, krzyżuje się z nawłocią pospolitą, tworząc mieszańca, który również konkuruje z pozostałymi roślinami. Roślina zwiększa pH gleby oraz stężenie azotu i węgla.  

Roślina ta jest źródłem późnego pożytku dla pszczół, co oznacza, że zaburza ona ich cykl zimowania. W efekcie skutkuje to niższą populacją tych owadów. Nawłoć kanadyjska kwitnie obficie do października, przez co jest atrakcyjna dla zapylaczy. Jaka była przykładowa wydajność pyłkowa tej rośliny? W latach 2006-2010 na terenie Lublina zebrano 31,86 kg na 1 ha pyłku nawłoci kanadyjskiej. Z tego powodu zalicza się ją do najbardziej rozpowszechnionych w Polsce gatunków inwazyjnych roślin zielnych. Obecność nawłoci kanadyjskiej powoduje nawet 90 proc. spadek różnorodności zapylaczy np. motyli dziennych, bzygowatych lub pszczół, ponieważ nie dostarcza im ona takiego nektaru, jak rodzime gatunki roślin.  

Obecność nawłoci kanadyjskiej obniża wartość paszową łąk, a zjedzona przez zwierzęta gospodarskie powoduje ich zatrucie. Natomiast u ludzi roślina powoduje katar sienny, a jej obecność na poboczach może ograniczać widoczność na łukach dróg, powodując niebezpieczeństwo w ruchu drogowym.  

Zaleca się kosić tereny, które są porastane przez nawłoć kanadyjską. Warto dodać, że w Kodeksie dobrych praktyk roślina ta znajduje się na liście dziewięciu gatunków, w  przypadku których uzgodniono potrzebę niewprowadzania ich do sprzedaży i uprawy ("gatunki uzgodnione"). Wiele osób pozbywa się nawłoci kanadyjskiej, wyrywając ją lub sadząc w miejscach jej występowania drzewa, które poprzez cień hamują jej kwitnienie.   

Źródło: gov.pl, pasieka24.pl.