Ten grzyb z zewnątrz wygląda typowo. Zdziwisz się, co ma w środku
Na pierwszy rzut oka niczym się nie wyróżnia. Zwyczajny grzyb w bladożółtym kolorze z niepozornym trzonem. Kiedy go przekroisz lub ułamiesz, dowiesz się, dlaczego piaskowiec modrzak może zaskoczyć nawet najbardziej doświadczonego grzybiarza.
Piaskowiec modrzak (Gyroporus cyanescens) jest grzybem mającym jedną charakterystyczną cechę. Choć początkowo nie wyróżnia się niczym szczególnym, to wystarczy go przekroić, żeby zobaczyć ciekawe zjawisko. Uszkodzony miąższ grzyba momentalnie przybiera intensywnie niebieską barwę.
Jest to efekt prostej reakcji chemicznej zachodzącej w grzybie. Utlenienie się polifenoli obecnych w modrzaku prowadzi do szybkiej zmiany koloru miąższu. Jest to mechanizm obronny grzyba. Zmiana koloru ma na celu odstraszenie potencjalnego zagrożenia. W żaden sposób nie wpływa to jednak na jego smak czy właściwości odżywcze.
Piaskowiec modrzak jest w Polsce znany również pod takimi nazwami jak huba siniak, borowik siniak, grzyb siny, borowik piaskowy, modrak, modrzak, grzyb piaskowy i... smerfowy grzyb.
Kapelusz modrzaka jest zwykle żółtobrązowy, a jego średnica waha się od 3,5 do nawet 15 cm. U młodych owocników jest łukowaty, a później robi się płaski. W dotyku jest lekko filcowaty i suchy.
Rurki pod kapeluszem mają barwę od białej do żółtawej. Najbardziej charakterystyczną cechą piaskowca modrzaka jest jego miąższ, który po uszkodzeniu staje się intensywnie niebieski.
Warto jednak pamiętać, że nie jest to niezawodny znak rozpoznawczy. Wiele gatunków grzybów zmienia kolor po uszkodzeniu miąższu. Proces ten może być mniej lub bardziej intensywny. Przykładem jest trujący borowik szatański, którego miąższ po uszkodzeniu staje się szaro-niebieski.
Dość charakterystyczny jest też trzon grzyba. Ma wysokość do 10 cm i grubość do 3 cm. Dzieli się na komory - miejscami jest wypełniony, a miejscami pusty. Jego naciśnięcie sprawia, że staje się siny.
Piaskowiec modrzak, jak zresztą sugeruje jego nazwa, najbardziej lubi piaszczyste gleby. Rośnie w lasach mieszanych i liściastych, preferując towarzystwo sosen, brzóz, dębów i buków. Podobne warunki lubią borowiki, a więc szukając borowików, warto rozglądać się też za modrzakami. Modrzaki lubią także tereny górskie i podgórskie.
Owocniki piaskowca modrzaka mogą pojawiać się już od czerwca, ale najwięcej jest ich od sierpnia do listopada. W nieco cieplejsze i wilgotniejsze dni grzyby mogą pojawiać się w większych grupach.
Niebieski grzyb rosnący w polskich lasach potrafi zaskoczyć, a dobrą wiadomością jest również to, że jest jadalny. Jego smak bywa porównywany do borowika szlachetnego, choć jest delikatniejszy. Ważne jest, żeby zbierać młode i zdrowe owocniki, które są zdecydowanie smaczniejsze. Niebieski kolor znika po obróbce cieplnej.
Borowiki piaskowe są rzadkością w polskich lasach. Chociaż piaskowiec modrzak jest na liście gatunków zagrożonych, to nie jest gatunkiem chronionym. Jeśli go znajdziesz, możesz spokojnie zebrać.
Źródła: zywienie.abczdrowie.pl, wylecz.to, ekologia.pl,
Zobacz też:
Niezwykłe zjawisko w górach. Wielu myśli, że to zła wróżba
Podwodne łąki powstają w Bałtyku. Wyjątkowy eksperyment w Zatoce Puckiej
Unikat wśród małopolskich zabytków. Ten zamek porównywany był do Wawelu