To jeden z najbardziej skrytych ssaków w Polsce. Występuje nie tylko w Tatrach

Początkowo był uważany za endemit tatrzański, ale w latach 60. XX wieku okazało się, że nornik tatrzański zamieszkuje w dwóch regionach Karpat. To:

• wysokie pasma górskie w Karpatach Zachodnich na Słowacji i w Polsce (w Tatrach oraz w Beskidzie Żywieckim na Babiej Górze i na Pilsku),
• kilka stanowisk w Ukrainie i w północnej Rumunii. 

Gatunek preferuje siedliska leśne z bujnym runem, głazowiskami porośniętymi mchem i miejsca wzdłuż potoków oraz torfowisk. Wybiera m.in. tereny z powalonymi pniami drzew, ale unika kosodrzewiny. Dla laika wygląda podobnie do innych małych "myszopodobnych" gryzoni. Jednak np. od myszarki leśnej różni się wielkością uszu i długością ogona, a od nornika darniowego ma dłuższe wibrysy. 

Długość ciała nornika tatrzańskiego to od ok. 8,5 do 12 cm. Mały ssak waży od 13 do 36 g. Z wierzchu jest szary z brunatno-żółtawym odcieniem, ale m.in. na brzuchu i stopach pojawia się białawy kolor. 

Gryzoń jest przystosowany do podziemnego trybu życia, bo ma masywną czaszkę silnie spłaszczoną w okolicy czołowej oraz ciemieniowej. Choć nie kopie własnych korytarzy, bo wykorzystuje nory innych ssaków oraz przestrzenie między kamieniami. Żywi się głównie zielonymi częściami roślin, korzeniami, nasionami oraz owocami.

Nornik tatrzański jest aktywny nocą, prowadzi skryty tryb życia. Trudno go wypatrzeć wśród kamieni lub roślinności. Gatunek został opisany dopiero w latach 50. XX wieku przez Josefa Kratochvila. 

To jeden z najsłabiej poznanych ssaków w Polsce. Podlega ścisłej ochronie gatunkowej w naszym kraju. Wynika to z ograniczonego zasięgu jego występowania, a nie z informacji o spadku populacji. 

W porównaniu do innych gatunków norników żyje dość długo, bo kilkanaście miesięcy. Potencjalnym zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie fragmentów jego siedlisk wynikające z działalności gospodarczej człowieka. Naturalnymi wrogami nornika tatrzańskiego są łasice oraz gronostaje, a w mniejszym stopniu kuny i lisy.

Źródła: encyklopedialesna.com, swiatkarpat.pl, salamandra.org.pl