To kobiece imię znaczy "równa księżycowi". Nosiła je mitologiczna królewna

W Polsce imię Ismena pojawiło się w XIX stuleciu. Bywało wybierane dla dzieci w XX wieku. Można je znaleźć w kalendarzu pod datą 29 stycznia. Dziś rzadko można spotkać w naszym kraju kobiety, które je noszą. Choć większość polskich czytelników powinno je kojarzyć. 

Ismena pojawia się w dziełach Sofoklesa - wybitego tragika starożytnej Grecji. To imię nosiła siostra Antygony. Królewna tebańska z rodu Labdaka urodziła się z kazirodczego związku Jokasty i Edypa. Była kochanką młodego Tebańczyka - Teoklymenosa. Została zamordowana podczas jednej ze schadzek. W "Mitologii" Jana Parandowskiego jest podane nazwisko zabójcy. Był nim Tydeus, który słynął zarówno z czynów bohaterskich, jak i z okrucieństwa. 

Imię Ismena wywodzi się z Grecji. Pochodzi od słów "iso" (równy) i "mene" (księżyc). Dlatego może oznaczać "równa księżycowi". Wybierają je rodzice, którym zależy na rzadkim imieniu kojarzonym z mądrością, odwagą i zmiennością. 

Pisownia zależy od języka. Angielski odpowiednik to Ismene, francuski - Ismène, a węgierski -  Izména. Według rejestrów Ancestry.com najczęściej pojawia się we Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Niemczech, Francji oraz Grecji. 

Źródła: encyklopedia.interia.pl, ks. Z. Kaliszek, E. Gocłowska, Tragizm losów i charakteru Ismeny z "trylogii tebańskiej" Sofoklesa jako realizacja Arystotelesowskiej teorii katharsis [w:] "Studia Warmivskie" 56 (2019), info-day.pl, ancestry.com