Górska polana przyprószona śniegiem? To sprawka pewnej rośliny
Z daleka wygląda jak śnieg, który zaskoczył górską polanę wiosną – jednak to nie zima, a wełnianka (łac. Eriophorum sp.), wyjątkowa roślina, która swoimi białymi, puszystymi kłosami tworzy bajkowy krajobraz. Ta charakterystyczna bylina z rodziny ciborowatych występuje powszechnie na terenach podmokłych, a jej efektowne kwitnienie to nie tylko piękny widok, ale i dowód na skuteczność działań ochrony przyrody. Dowiedz się, czym jest wełnianka, jak wygląda i gdzie w Polsce można ją zobaczyć na żywo – zwłaszcza tam, gdzie natura wraca do równowagi.
Wełnianka (łac. Eriophorum sp.) to charakterystyczny dla mokradeł rodzaj roślin z rodziny ciborowatych (łac. Cyperaceae), który wyróżnia się efektownymi, białymi, puszystymi kłębami na szczytach łodyg –przypominającymi watę lub ptasie piórka. Wełnianki to byliny osiągające zazwyczaj 30-60 cm wysokości, o wzniesionych, pełnych łodygach, które w zależności od gatunku są w przekroju trójkanciaste lub obłe.
Na szczycie łodygi, w kącie najkrótszego liścia, wyrasta jeden lub kilka kłosów kwiatowych. Kwiaty wełnianki są niepozorne, wiatropylne i bezbarwne, z płatkami przekształconymi w szczecinki. Po przekwitnięciu szczecinki wydłużają się, tworząc charakterystyczny, śnieżnobiały i jedwabisty puch. Owoce rośliny mają postać drobnych, trójkanciastych orzeszków (1-2 mm długości), otoczonych trwałym okwiatem w postaci pęku wspomnianych białych włosków. Służą za aparat lotny, ułatwiając rozsiewanie nasion przez wiatr.
Wełnianki są typowymi roślinami terenów wilgotnych – rosną na torfowiskach, bagnach, wilgotnych łąkach, brzegach oczek wodnych oraz w strefie bagiennej jezior i stawów. Wełnianki preferują gleby torfiaste, kwaśne lub obojętne, o bardzo dużej wilgotności, gdzie podłoże jest stale podmokłe lub nawet zalane wodą. Rosną na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, z wysoką wilgotnością powietrza i podłoża – przy spadku wilgotności poniżej 50 proc. wełnianki zaczynają więdnąć. Rośliny te są odporne na trudne warunki i ubogą zawartość składników odżywczych w glebie, ale nie tolerują długotrwałego przesuszenia.
Wełnianki są szeroko rozpowszechnione w Polsce, zwłaszcza na niżu i w górach. Licznie występują np. w rezerwacie Bór na Czerwonym, który słynie z torfowisk. Obfite kwitnięcie wełnianki na tym terenie to efekt zeszłorocznych działań ochrony czynnej, która polegała na usunięciu sosny z kopuły i okrajka torfowiska, co dało roślinie więcej przestrzeni i światła. Wełniankę można także spotkać w innych rejonach Kotlicy Orawsko-Nowotarskiej, m.in. w rejonie Czarnego Dunajca.
Źródła: magazyn.salamandra.org.pl, gazetakrakowska.pl
Zobacz też:
Uwalniają go silne wiatry i sztormy. Zaczyna się sezon nad Bałtykiem
Ten grzyb często trafia do koszyków. Mało kto wie, że może być skażony
Mało znana perełka Dolnego Śląska. Widok na turkusowe jeziorko zapiera dech