Gratka dla grzybiarzy. Ten grzyb jest jadalny tylko w określonej sytuacji
Muchomor czerwieniejący potrafi zaskoczyć nawet najbardziej doświadczonych pasjonatów grzybobrania. To wyjątkowy jadalny grzyb rosnący w polskich lasach, choć wymaga ostrożności. Nie tylko łatwo go pomylić z innymi muchomorami, ale też wymaga odpowiedniego przygotowania.
Muchomor czerwieniejący (Amanita rubescencs) rośnie od czerwca do listopada. Możesz go znaleźć w lasach liściastych, iglastych i mieszanych. W atlasach leśnych często opisywany jest jako trujący w stanie surowym, ale po odpowiedniej obróbce staje się jadalny. Jest ceniony za delikatny i łagodny smak.
Tego wyjątkowego grzyba można łatwo pomylić z trującym muchomorem plamistym. Dlatego ważne jest, by nie popaść w rutynę i zawsze sprawdzać cechy charakterystyczne znalezionych osobników. Muchomor czerwieniejący jest grzybem dość zmiennym, co dodatkowo zwiększa ryzyko pomyłki.
Muchomor czerwieniejący jest też nazywany różówką, muchomorem czerwonawym i muchomorem cętkowanym.
Kapelusz grzyba jest początkowo półkulisty, a następnie staje się wypukły i wklęsły. Jego średnica sięga 15 cm. Ma jasnobrązowy kolor, często z odrobiną czerwieni. Czasem pokrywają go czerwonobrązowe plamy. Miąższ muchomora ma kolor biały, ale po uszkodzeniu zabarwia się na czerwono — stąd właśnie wzięła się nazwa grzyba. Jest to też jego najbardziej charakterystyczna cecha, odróżniająca go od muchomora plamistego.
Trzon muchomora czerwieniejącego jest biały, choć miewa czerwone przebarwienia. Jest rozszerzony u podstawy, a jego górną część otacza prążkowany pierścień.
Surowy muchomor czerwieniejący jest trujący, ale po odpowiedniej obróbce termicznej staje się jadalny. Można go smażyć, dusić i gotować. Niektórzy twierdzą, że po usmażeniu jest smaczniejszy od kani, choć jest to rzecz gustu. To doskonały dodatek do zup i sosów. Nie nadaje się jedynie do suszenia.
Muchomor czerwieniejący ma łagodny, lekko mięsisty smak. Jednak ze względu na to, że w stanie surowym jest trujący, a także łatwo pomylić go z innymi gatunkami, przeznaczony jest dla doświadczonych grzybiarzy. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, lepiej będzie zrezygnować ze zbioru. Zawsze warto też rozważyć oddanie zebranych grzybów do identyfikacji w najbliższym punkcie sanitarno-epidemiologicznym.
Źródła: encyklopedialesna.com, nagrzyby.pl, cudnapolska.pl
Zobacz też:
Ta miejscowość niedługo stanie się uzdrowiskiem. Co oferuje?
Ta miejscowość istnieje naprawdę! Tu nagrano teledysk do "Last Christmas"
Barokowy pałac na wodzie to perełka Saksonii. Zamieszkiwał go polski król