Najstarsza i największa tego typu budowla w Europie. To Pomnik Historii

Tężnie solankowe w Ciechocinku to jedno z najbardziej unikatowych dzieł inżynierii w Europie, łączące w sobie historię techniki, dziedzictwo uzdrowiskowe oraz współczesną funkcję terapeutyczną. Co warto o nich wiedzieć?

Historia tężni w Ciechocinku zaczyna się na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy prowadzono pierwsze wiercenia w poszukiwaniu odpowiednich złóż solanki. W 1824 roku prawa do terenów solnych zostały przejęte przez rząd, a Konstanty Leon Wolicki zawarł kontrakty na budowę zakładu warzelnego. Projekt powierzono profesorowi Jakubowi Graffowi — inżynierowi górniczemu, który zaprojektował zarówno system tężni, jak i warzelnię soli. W tym samym roku rozpoczęto prace budowlane, a w latach 1824-1828 ukończono dwa pierwsze obiekty. Trzecia tężnia została dobudowana w 1859 roku.

W kolejnych dekadach zespół tężni pełnił kluczową rolę w rozwoju przemysłu solnego w regionie. Warzenie soli na skalę przemysłową rozpoczęto w 1832 roku, a uboczne produkty tego procesu, czyli szlam oraz ług stały się podstawą przyszłego uzdrowiska. Już w 1836 roku urządzono pierwsze łazienki lecznicze, a w połowie XIX wieku odkryto inhalacyjne właściwości tężni.

Rozwój kompleksu trwał również w okresie międzywojennym. W latach 1931-1932, w obrębie Parku Zdrowia, powstało rozległe założenie rekreacyjno-lecznicze z basenem solankowym, plażami i terenami sportowymi. W 1926 roku z kolei obudowano źródło solankowe charakterystyczną fontanną "Grzybkiem" projektu Jerzego Raczyńskiego. 

Z czasem niektóre części tężni zostały poddane modernizacji. Jednak najstarsze części kompleksu, w tym tężnie nr 1 i 2, zachowały swoją pierwotną konstrukcję i pozostały jednymi z najstarszych tego typu obiektów w Europie.

Zobacz także: Ta rybacka wioska nad Bałtykiem to unikat. Powstał tu skansen

Ciechocińskie tężnie to nie tylko imponujący zabytek, lecz także naturalne inhalatorium o niezwykłych właściwościach. Drewniane konstrukcje, wypełnione gałązkami tarniny, skraplane są solanką spływającą z górnych kanałów. W trakcie tego procesu solanka odparowuje, nasycając powietrze jodem, bromem, magnezem i innymi mikroelementami. Dzięki temu wokół tężni powstaje mikroklimat porównywalny z tym nadmorskim, choć o znacznie większym stężeniu aerozolu solankowego.

Inhalacje odbywające się naturalnie podczas spaceru przy tężniach wspierają leczenie chorób dróg oddechowych, alergii i nadciśnienia, a także korzystnie wpływają na błonę śluzową górnych dróg oddechowych. Działanie mikroklimatu jest na tyle silne, że zaleca się przebywanie przy tężniach w krótszych, regularnych sesjach.

Dziś tężnie nie tylko leczą, lecz także zachwycają swoją konstrukcją, historią i atmosferą. W połączeniu z atrakcjami Ciechocinka, takimi jak Park Zdrojowy, Teatr Letni, Muszla Koncertowa, Grota Solankowa czy słynny Zegar Kwiatowy, tworzą unikatowy na skalę kraju kompleks uzdrowiskowy.

Źródło: teznie.pl, zabytek.pl