"Ogniste jaszczury" miały chronić przed nieszczęściem. Dzisiaj same są pod ochroną

Przez wielu uważane są za najładniejsze płazy, które można spotkać w Polsce. Salamandry są niewielkie, ale nie można odmówić im uroku. Jakie supermoce przypisywali im nasi przodkowie?

Oryginalny wygląd tego małego stworzonka sprawił, że od dawna przyciągała ona uwagę ludzi. Niewielkie, zgrabne ciało podobne do jaszczurki pokryte kolorowymi plamami sprawiło, że rozbudzała wyobraźnię. Dzisiaj możemy się jedynie zastanawiać, skąd wziął się jej przydomek jaszczura ognistego czy córki płomieni.

Nie do końca wiadomo, dlaczego dawniej wierzono, że salamandry żyją w ogniu albo nawet rodzą się z płomieni. Możemy jedynie domyślać się, że hibernujące w pustych kłodach zwierzęta, nagle uciekały, kiedy drewno wrzucane było do ognia. Stąd popularny stał się widok salamander nagle pojawiających się w płomieniach. O ich ognistym pochodzeniu mogły świadczyć również żółto-pomarańczowe plamy, które znajdziemy na ich grzbiecie. Dzisiaj wiemy już, że zwierzęta nie mają nic wspólnego z ogniem, a w środku zimy po prostu spoczywają w różnych kryjówkach.

Inne wierzenia z kolei mówiły, że salamandry mogą chronić przed złymi duchami, nieszczęściami czy ogniem. Pojawienie się zwierzęta zwiastowało również nadchodzące opady deszczu.

Dzisiaj salamandry są już nam doskonale znane, a badacze dokładnie prześledzili ich zwyczaje oraz cykl życia. Wiemy, że każdy osobnik ma na sobie unikatowy wzór kolorowych plam i nie można spotkać dwóch identycznych salamander. Po bokach głowy zwierząt znajdują się gruczoły, które wydzielają jad. Nie jest on groźny dla człowieka, ale może powodować delikatne podrażnienia skóry czy oczu.

Salamandry nie przepadają za ogniem, ani nawet za wysokimi temperaturami. Z tego powodu kryją się w wilgotnych lasach, najczęściej w pobliżu wody. Nie są wytrawnymi łowcami, a podczas polowania są raczej niezgrabne. Z tego powodu ich dieta składa się głównie z niezbyt zwinnych owadów, ślimaków, gąsienic czy dżdżownic. W przyrodzie nie ma naturalnych wrogów, a największym zagrożeniem jest dla niej człowiek i jego działalność. Często stają się ofiarami nieuważnych spacerowiczów, aut lub wybetonowanych brzegów górskich potoków, po których zjeżdżają, wpadają do wody i się topią.

W Polsce salamandrę plamistą można spotkać na terenach podgórskich oraz górzystych, podlega w Polsce częściowej ochronie gatunkowej. Występują w Tatrach, Sudetach i Bieszczadach. To płazy, a więc należą do tej samej grupy zwierząt co żaby czy traszki.

Źródło: wbieszczady.pl