Magiczna roślina jest symbolem miłości i szczęścia. W przyrodzie to półpasożyt

Jemioła biała, czyli Viscum album to zimozielona roślina z rodziny sandałowcowatych, która jest nieodłącznym elementem Bożego Narodzenia. Dlaczego stała się tak ważnym symbolem świąt? Początek tej tradycji sięga wierzeń celtyckich i nordyckich, gdzie jemioła była uznawana za roślinę mocy, która “spadła z nieba". Uważano, że łączy ona sferę profanum i sacrum, chroniąc dom oraz dając pokój i bogactwo. Co więcej, przez to, że jemioła rosła, dojrzewała oraz nie traciła zielonego koloru zimą, dopatrywano się w niej symbolu nieśmiertelności i płodności, którą przejęło chrześcijaństwo. Jemioła idealnie wpasowała się w symbolikę narodzin Jezusa.  

Zwyczaj dekorowania domu jemiołą był charakterystyczny dla XVIII-wiecznej Anglii, skąd wziął się wszystkim znany pocałunek pod tą rośliną. Gdzie zawiesić jemiołę? Najlepiej wybrać sporą gałązkę z dużą ilością owoców, ale umieścić ją nad wejściem, stołem świątecznym lub w kuchni, dopiero w Wigilię. Zwyczaj nakazuje także zachować uschniętą gałąź jemioły do kolejnego roku. Jeśli nie straci swojego zielonego koloru, to przyniesie domostwu dostanie 365 dni.  

Dawniej była stosowana w medycynie ludowej, która uznawała ją za antidotum na zatrucia. Bardzo często podawano ją młodym kobietom oraz zwierzętom gospodarskim w celu zwiększenia ich płodności. Jednak jemioła zawiera w sobie wiskotoksyny i foratoksyny, czyli niebezpieczne substancje, które mogą wywołać silne bóle, zatrucie, a nawet prowadzić do śmierci. Chcąc umieścić tę roślinę w domu, warto zrobić to w miejscu niedostępnym dla dzieci i zwierząt lub zdecydować się na bezpieczną alternatywę dla jemioły np. rozmaryn.  

Mało kto wie, że jemioła pospolita to półpasożyt, który najczęściej rośnie na topolach, brzozach i lipach. Pobiera z drzew wodę bogatą w sole mineralne oraz węglowodany i przeprowadza proces fotosyntezy. Z tego powodu leśnicy od lat biją na alarm, wskazując, że jemioła sprawia problem w polskich lasach. Roślina ta na rok wytwarza jedno rozwidlenie, po którym można ustalić jej wiek, ale zazwyczaj osiąga 1,5 m średnicy. Często porasta stare drzewa, przez co dodatkowo je osłabia, a całkowite porażenie żywiciela może trwać do nawet 15 lat. Wtedy bardzo szybko drzewa stają się narażone na atak szkodników, a to w dłuższej perspektywie czasu prowadzi do zamierania połaci lasów.  

Źródło: gov.pl, ogrod.uw.edu.pl, barlinek.szczecin.lasy.gov.pl, home.morele.net, instalguru.pl.