Piękne, mądre, ale niezwykle żarłoczne. Te ptaki to inteligentne szkodniki

Miłośnicy przyrody doceniają je za inteligencję, a ogrodnicy i rolnicy nienawidzą za żarłoczność. Szpaki to często niemile widziani sąsiedzi, którzy mogą spustoszyć uprawy. Pomimo tego warto je docenić, ponieważ są naprawdę wyjątkowe.

Szpaki można spotkać praktycznie w całej Europie. Występują również w centralnej Azji, na Bliskim Wschodzie oraz na południowym wybrzeżu Morza Śródziemnego. Zostały również introdukowane w Ameryce Południowej, Nowej Zelandii, południowo-wschodnich rejonach Australii i południowej Afryce.

Należą do niewielkich ptaków, a długość ich ciała może osiągać od 19 do 22 cm. Mają charakterystyczny krótki prostokątny ogon, który wraz ze skrzydłami kształtem przypomina czteroramienną gwiazdę. Jego dziób jest żółty i niewielki, ale smukły i ostro zakończony, przez co doskonale radzi sobie z chwytaniem owadów oraz jedzeniem owoców. Zwykle szpaki mają ciemny połyskujący kolor, a rozpoznać je można po intensywnie czerwonych nóżkach. Wiosną jednak wyróżniają się ubarwieniem, ponieważ w sezonie lęgowym samce mogą mienić się w słońcu różnymi kolorami — zielenią, fioletem, żółcią, granatem albo niebieskim odcieniem. Nawet nasada dzioba staje się bardziej niebieskawa, a u samic różowa.

Szpaki często nazywane są europejskimi papugami. Wynika to z ich umiejętności naśladowania zasłyszanych dźwięków. Potrafią nauczyć się odgłosu syreny strażackiej, skrzypiącej furtki czy alarmu budzika. Zdaniem naukowców ta wyjątkowa umiejętność pomaga samcom w znalezieniu partnerki oraz przekazaniu swoich genów. Udowodnili, że w przypadku tego gatunku nie liczy się ilość wydawanych dźwięków, a raczej ich jakość oraz różnorodność. Samica na partnera wybiera ptaka, którego dźwięki są bardziej finezyjne i posiadają różnorodne brzmienia.

Szpaki wykazują również interesujące zachowania podczas budowania gniazd. Tutaj więcej do powiedzenia ma samica, ponieważ to właśnie ona decyduje o jego lokalizacji. Ptaki te często wybierają już istniejące dziuple albo gniazda. Mogą również zadomowić się w szczelinach budynków czy pod dachówką. Dawne gniazda oczyszczają oraz dostosowują do swoich potrzeb. Wnoszą do nich rośliny o intensywnym zapachu, czyli wrotycz, krwawnik, lawendę czy nawet miętę. Mocny aromat roślin pomaga w odstraszeniu pasożytów, które mogą zaatakować pisklęta. W ten sposób zapewniają swoim młodym ochronę przed chorobami.

W Polsce szpaki to lubiane ptaki. Od lat wiele osób buduje budki lęgowe, które chętnie zostają zamieszkiwane przez szpaki. Ta praktyka sprawiła, że populacja szpaków szczególnie w latach 60. i 70. zaliczyła duży wzrost. Dzisiaj szacuje się, że w Polsce występuje aż 2,2 mln osobników. Co ciekawe na przestrzeni lat gatunek zmienił swoje preferencje siedliskowe. Szpaki zaczęły unikać lasów i przeniosły się w okolice wsi oraz miast, gdzie krajobraz jest przekształcony przez człowieka. Szczególnie upodobały sobie parki oraz miejskie zadrzewienia, a najwięcej szpaków można zobaczyć w takich polskich miastach, jak Wrocław, Częstochowa czy Kraków.

Niestety szpaki to dość żarłoczne ptaki i w miejscach, w których zostały indoktrynowane, uważane są za szkodniki. Niszczą uprawy, wyjadają ziarno z pól i spichlerzy. Z tego powodu osoby, posiadające ogrody oraz rolnicy często walczą z tymi ptakami i przeganiają je. Mimo że bywają nieznośnymi sąsiadami, warto jednak docenić je za ich urok oraz inteligencję.

Źródło: ekologia.pl