To zwierzę wyróżnia wyjątkowa umiejętność. Człowiek może mu pozazdrościć
Borsuk łac. Meles meles to jedno z bardziej rozpoznawalnych zwierząt licznie zamieszkujące Puszczę Białowieską. Dzięki charakterystycznej białej głowie i czarnym pasom biegnącym od nosa do uszu, trudno go pomylić z jakimkolwiek innym gatunkiem. Co jeszcze sprawia, że borsuk jest tak wyjątkowy? Oprócz skrytego życia w skomplikowanej sieci nor, gatunek ten posiada niezwykłą zdolność – potrafi sprawnie poruszać się tyłem, co jest rzadką umiejętnością wśród dzikich zwierząt. W czym przydaje mu się ta umiejętność?
Borsuka można rozpoznać po białej głowie z czarnymi pasami biegnącymi od nosa przez oczy aż do uszu. Jego wąska, długa głowa jest dość nieproporcjonalna w stosunku do reszty ciała, co dodatkowo wyróżnia go spośród innych dzikich zwierząt. Grzbiet borsuka jest popielato szary, pokryty sztywną sierścią. Natomiast jego nogi i brzuch są czarne. Osiąga wysokość do 30 cm, przy długości ciała dochodzącej do 1 m. Dorosłe osobniki borsuka ważą średnio 12-20 kg.
Borsuk to oportunistyczny wszystkożerca. Nie ma dokładnej specjalizacji, jeżeli chodzi o pokarm, dlatego gatunek ten łatwo przystosowuje się do dostępnych zasobów w swoim siedlisku. Żywi się zarówno pokarmem roślinnym: leśne owoce, buczyna, żołędzie, koniczyna, nasiona zbóż itd., jak i zwierzęcym: dżdżownice, owady, ślimaki, płazy, gady, gryzonie, a także ptaki.
Borsuki zamieszkują przede wszystkim lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, w których pobliżu znajdują się liczne łąki oraz urodzajne pola, gdzie mogą w spokoju żerować. Idealnym miejscem dla borsuków okazała się Puszcza Białowieska, w której to znalazły dogodne warunki do życia. Często można je także spotkać w starych kompleksach sadowniczych.
Przeczytaj także: Tych zwierząt nie dotykaj. Zapach człowieka jest dla nich zgubny
Borsuk prowadzi przeważnie nocny tryb życia, a większość dnia spędza w swojej norze, która stanowi skomplikowaną sieć podziemnych korytarzy z licznymi "pokojami". Jednak w okresie letnim zwierzę przenosi się na dzienną aktywność. Co ciekawe, nory borsuków są bardzo czyste w środku. Wszelkie nieczystości są wyrzucane na zewnątrz, a swoje odchody zwierzęta wydalają do małych dołków zwanych latrynami.
Jednym z ciekawych aspektów życia borsuków jest ich umiejętność chodzenia tyłem. Ten sposób poruszania się jest dla nich przydatny w czasie tzw. włóczenia, czyli transportowania zbieranej ściółki (traw, liści, paproci) do wnętrza nory w celu wyścielenia komory gniazdowej.
Borsuk zbiera materiał przednimi łapami, przyciska go do piersi, a następnie wchodzi tyłem do nory. Dzięki tej technice borsuk nie tylko transportuje materiały, ale również utrzymuje porządek zarówno w norze, jak i w jej okolicach.
Ponadto takim sposobem borsuk jest w stanie przetransportować znacznie większą ilość materiału, którego dodatkowo nie gubi po drodze. Natomiast po lesie borsuki poruszają się w charakterystyczny, kołyszący sposób, zwany dyndaniem.
Źródło: lasy.gov.pl
Zobacz też:
Mały tygrys w polskich lasach. Jak odróżnić żbika od kota?
Tego zawodu uczy tylko jedna szkoła średnia w Polsce. Elitarny i dobrze płatny