Polski park narodowy w zagranicznych mediach. Brytyjczycy są zachwyceni

Słowiński Park Narodowy jest położony na wybrzeżu Bałtyku, w województwie pomorskim, pomiędzy Łebą a Rowami. Został utworzony 1 stycznia 1967 roku jako jedenasty park narodowy w kraju, w tym drugi nadmorski, zaraz po Wolińskim Parku Narodowym. W 1977 roku Słowiński Park Narodowy został wpisany na listę Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO, a w 1995 roku uzyskał status obszaru wodno-błotnego o międzynarodowym znaczeniu w ramach konwencji ramsarskiej. 

Obecnie SPN zajmuje powierzchnię 32 744,03 ha. W granicach parku leżą duże jeziora przybrzeżne, takie jak Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie i Dołgie Małe, które wraz z otaczającymi je torfowiskami, bagnami i łąkami tworzą niezwykle zróżnicowany krajobraz. Najbardziej charakterystycznym elementem parku są ruchome wydmy, uznawane za największy obszar wędrującego piasku w Europie. Przesuwające się nawet 10 m rocznie wydmy osiągają wysokość do 42 m, tworząc pejzaż przypominający pustynię. Tereny parku często są określane mianem "polskiej Sahary".

Przeczytaj także: To jedyny taki park narodowy w Polsce. Czy będzie kolejny?

SPN chroni nie tylko wyjątkowe krajobrazy, ale także bogactwo przyrody. Tereny te słyną z charakterystycznego strefowego układu roślinności, gdzie poszczególne pasy roślin przebiegają równolegle do brzegu morskiego. Flora SPN liczy blisko tysiąc gatunków roślin naczyniowych, a fauna obejmuje liczne gatunki ssaków, w tym łosie, jelenie, sarny i dziki. Jednak szczególnie cenna jest awifauna parku – na jego terenie zaobserwowano ok. 250 gatunków ptaków, z czego znaczna część jest związana typowo ze środowiskiem błotnym i wilgotnym. Do najważniejszych gatunków lęgowych należą: 

• kszyk (łac. Gallinago gallinago);
• krwawodziób (łac. Tringa totanus);
• brodziec śniady (łac. Tringa erythropus);
• ohar (łac. Tadorna tadorna);
• płaskonos (łac. Anas clypeata); 
• głowienka (łac. Aythya ferina); 
• czernica (łac. Aythya fuligula);
• sieweczka obrożna (łac. Charadrius hiaticula); 
• rybitwa białoczelna (łac. Sternula albifrons);
• biegus krzywodzioby (łac. Calidris ferruginea); 
• biegus rdzawy (łac. Calidris canutus); 
• biegus malutki (łac. Calidris minuta);
• ostrygojad (łac. Haematopus ostralegus); 
• kulik mniejszy (łac. Numenius phaeopus); 
• uszatka błotna (łac. Asio flammeus);
• pliszka cytrynowa (łac. Motacilla citreola).

Wśród ptaków widnych terenów, czyli otwartych łąk, pastwisk, brzegów jezior i wydm, w SPN można spotkać m.in. pliszkę żółtą (łac. Motacilla flava), świergotka łąkowego (Anthus pratensis), pokląskwę (Saxicola rubetra), a także liczne gatunki siewkowatych i rybitw żerujących na otwartych przestrzeniach. 

Słowiński Park Narodowy stał się tematem artykułu w brytyjskim portalu internetowym "Daily Mail". Brytyjscy dziennikarze zwrócili uwagę na wyjątkowy charakter parku, podkreślając jego dziką, niemal nietkniętą przez człowieka przyrodę, unikalne krajobrazy oraz bogactwo fauny i flory. W artykule zwrócono szczególną uwagę na ruchome wydmy, które tworzą pustynny krajobraz, niemający innego europejskiego odpowiednika. Portal cytował także Polską Izbę Turystyki, która określiła Słowiński Park Narodowy jako "najbardziej wyjątkowy w Europie pas ruchomych wydm".

Przeczytaj także: Zatopiony las sprzed paru tysięcy lat. Znajduje się w Polsce

Portal pochylił się także nad ruchomymi wydmami w kontekście zmieniającego się krajobrazu parku. W miejscu, gdzie kiedyś rósł las, dziś wznoszą się piaskowe pagórki sięgające nawet 40 m wysokości. Jedynym śladem dawnych drzew są "skamieniałe wierzchołki" wystające z czubków wydm, które robią ogromne wrażenie na odwiedzających z Polski i całej Europy.  

Źródła: dailymail.co.uk, spn.gov.pl, pomorskie.travel