Tego grzyba można zbierać nawet po opadach śniegu. Jest jadalny i smaczny

Płomiennica zimowa (Flammulina velutipes) jest prawdziwym fenomenem w świecie grzybów. Jej kapelusz błyszczy w promieniach zimowego słońca. Najczęściej rośnie na drewnie, a najchętniej na wierzbach, topolach, olchach i wiązach. Można ją znaleźć również na żywych drzewach, często kilka metrów nad ziemią. Występuje od września do kwietnia, ale najwięcej owocników pojawia się od listopada do marca. Te grzyby czasem przykryte są cienką warstwą śniegu, który nie jest w stanie im zaszkodzić.

Jest to jeden z najcenniejszych grzybów zimowych. W wielu krajach azjatyckich uprawia się odmianę płomiennicy zwaną enoki.

Jak podaje Katarzyna Nowak na łamach serwisu Zielona Interia, płomiennica zielona zawdzięcza swoją odporność na mróz specjalnemu rodzajowi białka, które wytwarza. Z tego samego powodu ten wyjątkowy grzyb nie gnije.

Inne nazwy płomiennicy zimowej to m.in. opieńka aksamitnotrzonowa, zimówka aksamitka, pieniak, pieńkówka, wierzbówka czy listopadówka.

Chociaż płomiennica zimowa ma dość charakterystyczny wygląd, to zawsze należy zachować ostrożność. Szczególnie że w tym okresie można znaleźć też inne, niejadalne oraz trujące gatunki grzybów. Kapelusz płomiennicy o średnicy 1-12 cm ma kolor miodowo-pomarańczowy, jest śliski i błyszczący. Trzon sięgający 10 cm jest żółtawy u góry i ciemnieje w stronę podstawy, gdzie może stać się nawet czarny. Jego powierzchnia jest aksamitna, a jedynie na szczycie jest nieco lepka.

Blaszki listopadówki są szerokie, ale mają nierówną długość. Początkowo są białawe, a z wiekiem żółcieją. Pod wpływem wilgoci bywa, że stają się lekko prześwitujące.

Najbardziej charakterystyczne cechy grzyba to aksamitny, ciemny trzon bez pierścienia oraz jasny wysyp zarodników.

Wielką zaletą płomiennicy jest to, że te grzyby często rosną w kępach. Na pniach drzew lub połamanych konarach często można znaleźć nawet po kilkanaście owocników. Złociste grzyby wyrastające spod warstwy śniegu skutecznie przykuwają wzrok, więc ciężko je przeoczyć.

Ten niezwykły grzyb jest cenionym składnikiem kulinarnym. Płomiennica zimowa jest jadalna, a przy tym zdrowa i smaczna. Stosowana bywa też w medycynie naturalnej. Jej smak jest delikatny, lekko orzechowy, a miąższ pozostaje sprężysty nawet po ugotowaniu.

Istotna jest informacja, że do jedzenia nadają się jedynie kapelusze. Trzony płomiennicy często są włókniste i twarde, przez co nie sprawdzają się w kuchni. Kapelusze natomiast znakomicie pasują do zup, sosów, jajecznicy czy risotto. Po ususzeniu nabierają intensywnego aromatu, wzbogacającego zimowe potrawy, dzięki czemu płomiennica doskonale sprawdzi się na świątecznym stole.

W Azji enoki uchodzą za “grzyby długowieczności". Ich spożywanie ma regulować pracę układu odpornościowego i poprawiać krążenie. Rosnące w polskich lasach płomiennice zimowe rónież są bogate w błonnik, białka, witaminy z grupy B, żelazo i potas. Wykazują także działanie antyoksydacyjne, immunomodulacyjne i przeciwzapalne.

Płomiennica zimowa bywa mylona z różnymi odmianami łysiczek, najczęściej z łysiczką trującą, która ma czarny wysyp zarodników. Drugim grzybem jest hełmówka jadowita - tutaj należy zwrócić uwagę na wyraźny biały pierścień na trzonie.

W przypadku wątpliwości lepiej zrezygnować ze zbioru lub oddać owocniki do oceny eksperta w stacji sanitarno-epidemiologicznej.

Źródła: grzyby.pl, encyklopedialesna.com, ekologia.pl, przyrodniczo.pl, zielona.interia.pl