Wielkie ptaki z Egiptu budzą grozę w Polsce. To gatunek inwazyjny

Jeszcze do niedawna ibisy czczone znane były jedynie ze względu na symbolikę. W starożytnym Egipcie uznawano je za święte ptaki, które były symbolem boga Tota, patrona mądrości i pisma. Dzisiaj jednak stanowią realne zagrożenie dla europejskiej fauny.

Ibisy czczone to ptaki, które naturalnie występują w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Obecnie jednak coraz częściej można zauważyć je w Europie. Doskonale radzą sobie w ciepłym klimacie, przez co coraz liczniej rozprzestrzeniają się we Włoszech, Francji, Holandii czy Portugalii. Mimo że nasz klimat jest bardziej surowy, ptaki radzą sobie również w Polsce, a na przestrzeni lat zaobserwowano pojedyncze okazy. Pozostaje jedynie pytanie, w jaki sposób znalazły się w naszym kraju.

Podejrzenie pada na hodowle i ogrody zoologiczne. Prawdopodobnie ptaki uciekły z niewoli i zaadaptowały się do nowych warunków środowiskowych. Udowodniły tym swoją wytrzymałość — ich ekspansja w dalszym ciągu trwa, a populacja w Europie rośnie. Niestety oprócz podziwu dla ich zdolności adaptacyjnych, naukowcy czują obawę z powodu konsekwencji dla europejskich ekosystemów.

Dieta ibisów czczonych w głównej mierze składa się z jaj i piskląt innych ptaków, drobnych ssaków oraz płazów. Są szczególnie niebezpieczne dla ekosystemów wodno-błotnych. Dodatkowo stanowią konkurencję dla innych, zagrożonych ptaków takich, jak np. rybitwy czy czaple. Konkurują z wieloma gatunkami o miejsca lęgowe i wypierają je z ich naturalnych siedlisk.

Zobacz także: Stwarzają poważne zagrożenie dla ekosystemu. Pojawiają się w miastach

Ibis czczony to duży gatunek ptaka o charakterystycznym wyglądzie. Jego ciało osiąga średnio długość od 65 do 90 cm, a skrzydła mają rozpiętość od 112 do ponad 120 cm. Nie da się go pomylić z żadnym innym gatunkiem, ze względu na specyficzne upierzenie. W przeważającej części jest on biały. Ma jednak ciemne, prawie czarne pióra, które znajdują się przy nasadzie ogona i opadają na złożone skrzydła. Głowa ibisów pozbawiona jest piór i pokryta ciemnoszarą skórą. Dziób ptaka jest długi i zagięty, a wokół oczu zauważyć można czerwone obwódki. Czerwone są również nagie miejsca po bokach piersi oraz w zgięciu skrzydeł. Na pierwszy rzut oka nie da się odróżnić samca od samicy. Główną różnicą jest jedynie to, że samice są większe.

Intensywna ekspansja ibisów w Europie sprawiła, że eksperci zdecydowali się interweniować. Na ten moment niezwykle ważne jest monitorowanie oraz kontrola liczebności tego gatunku. Działania specjalistów obejmują również ograniczanie miejsc lęgowych ptaków, a także edukowanie społeczeństwa o zagrożeniach, które niosą gatunki inwazyjne.

Źródło: National Geographic Polska, krainaniezwyklosci.pl